سکوت . . .

سکوت اوج  ترانه و غزل های  احساس  من و توست

سکوت همان  گلایه های  بی شرح  قلب من و توست

سکوت  زبان  دلربای  رویایی  پر تمنای  من و توست

سکوت دیدار دو دل  به  ضیافت دو نگاه  بی انتهاست  

سکوت وصف شرم  نگاههای  این همه  آدم  تنهاست

سکوت نهایت زیبایی  شب در شوق مناجات خداست

سکوت تردید میان دو  لب برای گفته و ناگفته هاست

سکوت بغض  حسرت داشتن و نرسیدن  آرزوهاست

سکوت معنای عشق بود میان دلهره و دلتنگی هاست

سکوت شهد لبالب شورشرشارازبغض وغصه هاست

سکوت  رنج  لبریز  انتظار  و  اضطراب  فاصله هاست

سکوت  گاهی  درد تلخ  میان  لحظه و خاطره هاست

سکوتت  تن  پوشی  بود  برای  لحظه های  پریشانی

سکوتت را چتری میکنم  بر احساس و دلم سر پناهی

سکوتت را در ذهنم تکرار کردم برای  اندک آرامشی

سکوتت مرهمی بود  برای التیام  ثانیه های بیقراری

از سکوت تا فریادت فاصله ی است به وسعت دلتنگی